اثر شیب، خاک ورزی و روش های کاشت در سطوح شیب دار بر میزان فرسایش خاک، عناصر غذایی، مواد آلی و عملکرد گندم دیم

در اثر فرسایش، عناصر غذایی مورد نیاز گیاه از بین رفته، حاصلخیزی خاک کاهش یافته؛ و در نتیجه از میزان تولید و کیفیت محصول کاسته می شود. به منظور بررسی تأثیر سیستم های خاک ورزی و کاشت در سطوح شیب دار بر میزان فرسایش خاک و عملکرد گندم دیم، آزمایشی در سال 87-86 در استان کرمانشاه، انجام گردید. این آزمایش، به صورت کرت های نواری خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، شامل شیب در دو سطح (6 تا 8 و 10 تا 12 درصد) و تیمارهای خاک ورزی مرسوم، کم خاک ورزی و بی خاک ورزی به همراه روش های کاشت مرسوم، کاشت با خطی کار موازی با شیب و عمود بر شیب با سه تکرار انجام گردید. نتایج نشان داد میزان روان­آب در شیب 8-6 درصد، 98/12031 لیتر در هکتار بود؛ که با افزایش شیب به 12-10 درصد، به 21/13680 لیتر در هکتار افزایش یافت. تیمار گاوآهن قلمی و پنجه غازی اثر معنی داری بر عملکرد دانه داشت؛ به طوری که با عملکرد 2850 کیلوگرم در هکتار نسبت به تیمار گاوآهن برگردان­دار و پنجه غازی (با عملکرد 2080 کیلوگرم در هکتار) برتر بود. میزان کل پتاسیم خارج شده از خاک در شیب 8-6 درصد، 33/79 و در شیب 12-10 درصد، 20/103 کیلوگرم در هکتار بود.